tag:blogger.com,1999:blog-276540762024-03-07T10:21:07.540+02:00τρελά κι αδέσποταVita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-47589092324758046722007-10-15T22:28:00.000+03:002007-10-15T23:02:26.068+03:00Blog Action Day (Τι κάνετε με τα ληγμένα σας)Μετά από τόσο καιρό θεώρησα ικανή αιτία επαναφοράς -μερικής,όχι ακόμη ολικής-την σημερινή action day των bloggers.<br />Χωρίς να έχω απόλυτα πεισθεί για την δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις των Ισχυρών, αθέατων ακόμη ομάδων όπως οι bloggers, θέλω να καταθέσω από δω τον προβληματισμό μου για ένα πρόσφατο περιστατικό που με απασχόλησε.<br />Στη λογική του:"Μια καλημέρα ειν' αυτή πέστη κι ας πέσει χάμω...."<br />Αδειάζοντας προχθές το φαρμακείο του σπιτιού μου , και ξεκαθαρίζοντας ληγμένα και καλά φάρμακα μαζεύτηκε μια μεγαλούτσικη σακουλίτσα από μισοτελειωμένα σιρόπια, ληγμένα αντιβιοτικά από αντιβιώσεις που δεν ολοκληρώθηκαν, μισοάδεια σωληνάρια αλοιφών και διάφορα άλλα που βρίσκονται συνήθως σε οικιακά φαρμακεία.<br />Την στιγμή που πήγαινα να τα βάλω στον κουβά των σκουπιδιών σκέφτηκα:"Μήπως υπάρχει κάποιος μηχανισμός που να τα συγκεντρώνει και να τα επεξεργάζεται ώστε να μην καταλήγουν όλες αυτές οι ουσίες στο έδαφος και κατ' επέκταση στον υδροφόρο ορίζοντα και ,και, και, και.....Φτάνει σκέφτηκα η ρύπανση από τόσα φυτοφάρμακα στον τόπο μου, κάτι θα έχουν φτιάξει οι φαρμακοποιοί.<br />Πήρα τηλέφωνο τρεις γνωστούς μου φαρμακοποιούς αν έχουν προβλέψει σαν ειδικοί επιστήμονες την συλλογή ληγμένων φαρμάκων απο ιδιώτες σαν συμβολική έστω πράξη περιβαλλοντικής ευαισθησίας.<br />Και οι τρεις μου είπαν ότι δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη.Θα μου πείτε :"Αυτό σε μάρανε;Δεν βλέπεις περιβαλλοντικά εγκλήματα που γίνονται τα είκοσι χαπάκια σου και οι πεντ έξι αλοιφές σου θα καταστρέψουν τον κόσμο; "<br />Ε δεν ξέρω γιατί μου ήρθε άσχημα.Επειδή ίσως ήταν περισσότερα από άλλες φορές, επειδή ίσως φοβάμαι κάθε μέρα και πιο πολύ με τις προβλέψεις των επιστημόνων για την καταστροφή του πλανήτη, επειδή ήταν η μέρα που διάβασα για πρώτη φορά για τη σημερινή κίνηση των bloggers.<br />Η σακουλίτσα μου είναι ακόμη στο σπίτι.Καμμιά ιδέα κανείς;Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-24260396099636238352007-06-01T18:38:00.000+03:002007-06-01T18:40:48.589+03:00Για ένα άδικο χαμό....<center> <a href="http://fakellaki.blogspot.com" target="_blank"><img src="http://ads3.adman.gr/blog_amalia.gif" border="0" alt="Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι" /></a> </center>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-70721749843724619212007-04-15T18:16:00.000+03:002008-12-09T00:20:00.996+02:00Έφυγαν....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3XeDQRxTAeVleIJy-OGw8pCUKV27d4f7rPdrRaANwgTAcvyMvwwcjp8i-6QhRFPtuMe100TZ-dM7NTEyt4wo-2OEphmavAz3arOZKNfZAPAGs5WPR-3-OFldWfjOYhtNk0IIq5A/s1600-h/nest.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5053674661099639602" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3XeDQRxTAeVleIJy-OGw8pCUKV27d4f7rPdrRaANwgTAcvyMvwwcjp8i-6QhRFPtuMe100TZ-dM7NTEyt4wo-2OEphmavAz3arOZKNfZAPAGs5WPR-3-OFldWfjOYhtNk0IIq5A/s320/nest.jpg" border="0" /></a><br /><div>Ερημιά!</div>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-76801527131321189102007-03-20T23:41:00.000+02:002008-12-09T00:20:01.132+02:00Bagels<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinTDugEkOckXdo6M6vSjOiACoueR0YyBTKCbUT8TA7i02bax6TnmIW_1uUzsoN5iVxjqfMO4QGjJOY_UnqbyMSwCZkhNox-SgQ_x4a4EwSsCXmZ6v-d2myMDVHGqOTUl8p_Renyg/s1600-h/Bagels.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5044134829932766546" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinTDugEkOckXdo6M6vSjOiACoueR0YyBTKCbUT8TA7i02bax6TnmIW_1uUzsoN5iVxjqfMO4QGjJOY_UnqbyMSwCZkhNox-SgQ_x4a4EwSsCXmZ6v-d2myMDVHGqOTUl8p_Renyg/s320/Bagels.jpg" border="0" /></a><br /><div>Μ' αρέσει να μαγειρεύω.Από πολύ μικρή η μαγειρική έγινε μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες αν και άρχισε σαν το αναγκαστικό μου μερίδιο στις δουλειές του σπιτιού μιας και η μάνα μου ήταν μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα.</div><div> </div><div>Κι αν έχω πετάξει κατά καιρούς κατασκευάσματα διάφορα, κι αν έχω μαζέψει συνταγές από περιοδικά και -τα τελευταία χρόνια- από sites.Μ' αρέσει να δοκιμάζω τετριμμένα και πρωτότυπα, φαγητά και γλυκά, παραδοσιακά και gourmet, δυτικά κι ανατολίτικα...</div><br /><div></div><br /><div>Το μειονέκτημά μου είναι ότι μπορεί για μιά ολόκληρη εβδομάδα να μη βγω καθόλου από την κουζίνα και να φτιάξω πιό πολλά πράγματα από ένα επαγγελματία, και μετά για ένα μήνα να βαριέμαι ακόμη και μια απλή ντοματοσαλάτα να κόψω.</div><br /><div></div><br /><div>Πιό πολύ από ο,τιδήποτε άλλο μ' αρέσει να φτιάχνω ζύμες.Δεν ξέρω γιατί. Η αίσθηση του ζυμαριού στα χέρια μου με κάνει να νοιώθω μια δύναμη ελέγχου...Είναι παράλογο; </div><br /><div></div><br /><div>Το τελευταίο ζυμένιο μου παρασκεύασμα ήταν κάτι πεντανόστιμα κουλουράκια εβραϊκής προέλευσης , τα bagels.Βρήκα τη συνταγή <a href="http://http://www.jewish-food.org/recipes/brea0007.htm">εδώ</a> και τά έχω φτιάξει ήδη δύο φορές γιατί έγιναν ανάρπαστα.Mε γλυκειά αλλά κυρίως με αλμυρή συνοδεία ήταν θαυμάσια.Η συνταγή φαίνεται κοπιαστική -λόγω του βρασμού που προηγείται του ψησίματος στο φούρνο- αλλά το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τον λίγο παραπάνω κόπο που δεν είναι δα και πολύς.</div><br /><div></div><br /><div>Επόμενη δοκιμή μου λέω να είναι τα blinis και τα pretzels και ψάχνω sites με αυθεντικές τους συνταγές.Χάνομαι όμως στο πλήθος των αποτελεσμάτων που δίνει το google. </div><br /><div>Βοήθεια!!!!!</div><br /><div></div>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-84685524956751227102007-03-12T09:28:00.000+02:002008-12-09T00:20:01.216+02:00Πέντε λέξεις και μια ...αμαρτία<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ6BjPshldh68OB2KKUoWiILYJE0r0B_xcYfkCt5NghFhHlNBbw__b5XOMRp8PN5Q6X2bhndk9VRej2L4_eIzKjQ4MbcowybEEaGanjlEnKO2Kx85OVlhdEJSqjJNq6KKDN5KJSQ/s1600-h/ima1ges.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5040937261154538930" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ6BjPshldh68OB2KKUoWiILYJE0r0B_xcYfkCt5NghFhHlNBbw__b5XOMRp8PN5Q6X2bhndk9VRej2L4_eIzKjQ4MbcowybEEaGanjlEnKO2Kx85OVlhdEJSqjJNq6KKDN5KJSQ/s320/ima1ges.jpg" border="0" /></a><br /><div>Έδωσε μια στο πιάτο της και λίγο έλειψε να το ρίξει στο πάτωμα. Έλειπαν όλοι από το σπίτι την τελευταία εβδομάδα και είχε κατορθώσει να τηρήσει με ευλάβεια το διαιτητικό πρόγραμμα του τελευταίου «ειδικού», αλλά σήμερα την τριγύριζε πάλι η λαιμαργία της.<br />Άδειασε τα αλάδωτα νερόβραστα κολοκυθάκια στο πιάτο με το στεγνό άπαχο μπιφτέκι της-σαν <strong>κάρβουνο</strong> της φαινότανε και στην όψη και στη γεύση- μάζεψε και με την παλάμη του χεριού της τα <strong>τρίμματα</strong> από τη σικάλεως που είχαν σκορπίσει πάνω στο τραπέζι και τα άδειασε όλα μαζί σε μια εφημερίδα που τη σφικτοτύλιξε και τη πέταξε στα σκουπίδια.<br />Φτάνει πια! Το βράδυ θα έφτιαχνε κανονικό φαγητό. Θα μαγείρευε γι αυτήν. Ποιος λέει ότι ο καλός μάγειρας δικαιώνεται μόνο από το «μπράβο» των άλλων;<br />Άρχισε αμέσως να καταστρώνει το μενού της αμαρτίας στο μυαλό της. Εκ των ενόντων βέβαια, Κυριακή μεσημέρι βλέπεις…Στο σπίτι υπήρχαν άφθονα διαιτητικά. Light γιαουρτάκια σε διάφορες γεύσεις, λαχανικά και πρασινάδες να χορτάσει ένα κοπάδι κατσίκια, και άφθονα φρούτα. Φυσικά τα ντουλάπια και το ψυγείο της είχαν όλα τα κλασικά καλούδια μιας συνεπούς μαγείρισσας: ρύζια και μακαρόνια και αλεύρια και μπαχαρικά και καλό βούτυρο και τυριά.<br />Έβγαλε από το ψυγείο την κότα που είχε αγοράσει χθες από το <strong>χασάπικο</strong> της γειτονιάς της. Ο κ. Μ. ο χασάπης, την είχε διαβεβαιώσει ότι είναι νεαρή και ντόπια. Ξεχώρισε τον λαιμό , τη μια <strong>φτερούγα</strong> και τα μπουτάκια .Θα έφτιαχνε ένα καλό ζωμό με το λαιμό και τη φτερούγα για το <a href="http://www.hungry.gr/get.asp?table=faghta&id=661">risotto της Τίνας</a> .Τα μπουτάκια τα ήθελε αλα <a href="http://www.hungry.gr/getarticle.asp?table=forum&id=655">Panais.</a><br />Μια <a href="http://www.hungry.gr/get.asp?table=salates&id=56">σαλάτα caprece</a> –πάλι της Τίνας- θα ήταν ό,τι έπρεπε για συνοδεία ή μήπως θα ήταν καλύτερη <a href="http://www.hungry.gr/get.asp?table=salates&id=61">αυτή της συνθηκολόγησης</a>. Έπρεπε να δει για ποια από τις δυο είχε τα υλικά .<br />Και για το τέλος…Α, το γλυκό ήταν πάντα το αδύνατό της σημείο. Το σημείο αδυναμίας και υποχώρησης. Έπρεπε να βρει ένα γλυκό που να το ονομάσει «της αδυναμίας» ή της «υποχώρησης».Παγωτό θα ήταν το πιθανότερο. Σ΄ α υ τ ά δεν αντιστεκόταν. Θα πρόφταινε άραγε να φτιάξει το <a href="http://www.greekgastronomer.com/?p=322">παγωτό του Αθήναιου</a>; Το μπολ της παγωτομηχανής ήταν πάντα στον καταψύκτη. Μάλλον θα τα κατάφερνε.<br />Γι αργά το βράδυ θα ετοίμαζε τη δική της μηλόπιττα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε καλύτερο από ένα της κομμάτι περιχυμένο με <strong>λιωμένο </strong>παγωτό καθώς θα ξανάβλεπε το match point του Γούντι Άλεν…<br />...............................................................................................................<br /><br />...........................................................................................................<br />Απολάμβανε το παγωμένο της λιμοντσέλο με μικρές γουλιές κάνοντας θορύβους απόλαυσης, ακούγοντας Μελίνα Τανάγρη και σχεδιάζοντας καλοκαίρια στο Νότο όταν την επανάφερε στην πραγματικότητα το ντριιιν του τηλεφώνου.<br />-Έλα μαμά τι κάνεις; Πως είσαι μόνη σου; Σου λείπουμε , σου λείπουμε;<br />-Μου λείπετε, μου λείπετε. Τι να κάνω ; Η <strong>ξενιτιά </strong>τα χαίρεται τα μοσχολούλουδά μου…<br />-Έ όχι και ξενιτιά 8-9 ώρες δρόμος…<br />-Έ όχι και δρόμος! Θάλασσα παιδί μου θάλασσα. Δεν περπατιέται, δεν ορίζεις το πήγαινε και το έλα σου.<br />-Παραπονιάρα μου. Σε 20 μέρες έρχομαι. Καληνύχτα. Φιλάκια.<br />-Φιλάκια μωρό μου.<br /><br /><br />Της λείπουνε…Μα είναι κάποιες στιγμές που τη χρειάζεται τη μοναξιά της. Αυτή κι ο εαυτός της. Ανασυγκρότηση του σκληρού της θα τόλεγε... Τρελή κι αδέσποτη παρ’ όλη την αγάπη…<br /><br /><br />Με πρόσκληση της <a href="http://nyctolouloudo.blogspot.com/">νέας διαδικτυακής φιλενάδας </a>και με 6 ασύνδετες λέξεις-αλήθεια κυρά μου γιατί 6 και όχι 5 σαν όλο τον κόσμο;- προσπάθησα να γράψω μια φανταστική ιστορία που έτσι όπως βγήκε ακουμπά στην πραγματικότητά μου. Μου δείχνει βέβαια στο τελικό της διάβασμα «από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα» αλλά είπαμε οι γραπτές κουβέντες δεν είναι το ατού μου.<br />Σε ποιες να πρωτοπαραδώσω τη σκυτάλη τώρα; <a href="http://nena-eleni.blogspot.com/">Νένα,</a> <a href="http://kormoranos.blogspot.com/">Άσπα,</a> <a href="http://peftasteri.blogspot.com/">Πεφταστέρι,</a> <a href="http://magicacooking.wordpress.com/">Μάγισσα μου,</a> θα συνεχίσετε;Α!να μη ξεχάσω και τη <a href="http://www.ellibrodecocina.blogspot.com/">ζωγράφο</a>, μια από τις καινούργιες φιλενάδες. Άλλωστε εσείς είστε μαστόρισσες .Παίρνω τις πέντε λέξεις από ανοίγματα σε τυχαίες σελίδες του λεξικού: βεληνεκές, κεράκι, τηλεγράφημα, λογική, αναπολώ.</div>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-91693965533750315312007-02-20T23:01:00.000+02:002007-02-20T23:35:31.462+02:00Έκανα τα έξι πέντε...Το έβλεπα στα άλλα blogs αλλά δεν περίμενα να μου συμβεί.Το γάντι καλέ.. .<br />Ποιός θα το πετούσε σε μένα; Εδώ οι επισκέπτες μου μετριώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αλλά να που το <a href="http://nyctolouloudo.blogspot.com">μεθυσμενάκι</a> και η <a href="http://magicacooking.wordpress.com">καλή μάγισσα </a>πέρασαν κι από δω και άφησε η μια το χρωματιστό και η άλλη το μεταξωτό γαντάκι της.<br />Τι να κάνω κι εγώ; Τα σήκωσα. Να μην σπάσει η αλυσίδα. Κι ας μη τα διαβάσει κανείς τα 5 δικά μου. Εξ άλλου στην τύχη τα διάλεξα από 100 που μου έρχονταν στο μυαλό με αλλεπάλληλες ριπές. Βλέπεις τώρα πια ξέρω πολλά για τον εαυτό μου που δεν νομίζω όμως ότι είναι και ενδιαφέροντα εδώ που τα λέμε.<br /><br />Λοιπόν έχουμε και λέμε:<br /><br />1.Κλαίω και γελάω με το παραμικρό. Πολλές φορές ταυτόχρονα.(Το πρώτο οξύνεται όσο περνούν τα χρόνια , το δεύτερο αμβλύνεται).<br /><br /><div>2.Έχω περάσει το 90%-95% της μέχρι τώρα ζωής μου πεινώντας (ατελέσφορες δίαιτες) και το 10%-5% κραιπαλιάζοντας.<br /></div><br /><div>3.Απ’ αγαπώ καλά αγαπώ και δεν έτυχε να μισήσω μόνο να σιχαθώ ή να απορρίψω*.<br /></div><br /><div>4.Καμαρώνω γιατί κατόρθωσα να αναστείλω το «καπνίζειν» για 20 χρόνια.(Θα το ξαναρχίσω στα 65 μου).Με τον καφέ δεν τα κατάφερα.<br /></div><br /><div>5.Είμαι τρελή κι αδέσποτη κι απρόβλεπτη και κυκλοθυμική. Οι ξένοι δεν το καταλαβαίνουν αμέσως. Οι φίλοι και οι δικοί μου το έχουν αποδεχτεί.(Μπορεί απλώς να το ανέχονται).<br /><br />Οι πάσες τώρα. Θα πετάξω το γάντι στους : <a href="http://ellibrodecocina.blogspot.com/">μαγείρισσα-ζωγράφο</a> , <a href="http://sigmataf.blogspot.com/">sigmataf</a>, <a href="http://www2.blogger.com/profile/02908831863171098365">σοκολατάκι,</a> <a href="http://peftasteri.blogspot.com/">πεφταστέρι</a>, και <a href="http://kormoranos.blogspot.com/">Άσπα</a>. Στους τρεις πρώτους γιατί είναι από τους λίγους επισκέπτες μου και στην Άσπα και το Πεφταστέρι γιατί είναι από τους πιο καλούς ανθρώπους που γνώρισα στο διαδίκτυο.<br /><br />*<span style="font-size:85%;">Παράφραση της μαντινάδας: </span></div><div><span style="font-size:85%;">Απ’ αγαπώ καλά αγαπώ</span></div><div><span style="font-size:85%;">μα αν τύχει και μισήσω<br />χάμαι (=κάτω στο χώμα) να δω να σέρνεται<br />βαστώ να μη δακρύσω<br /></div></span>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-39661524465193185552007-02-13T00:26:00.000+02:002008-12-09T00:20:01.324+02:00Άγριοι αριθμοί<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL6WBufFL5fHhVnf2sZyWc1hZjVYw4PLZikDR_JW40RoZvhutv-3C2QYv7WPrhTKz7Wo7cZv-G0QqM7SsXtsAWPa940r1FTCql7QbuDVSPKO8VvJNEnMVdrYbRItUCZOEVCBrV-Q/s1600-h/numbers.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5030782897088476690" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL6WBufFL5fHhVnf2sZyWc1hZjVYw4PLZikDR_JW40RoZvhutv-3C2QYv7WPrhTKz7Wo7cZv-G0QqM7SsXtsAWPa940r1FTCql7QbuDVSPKO8VvJNEnMVdrYbRItUCZOEVCBrV-Q/s320/numbers.jpg" border="0" /></a> "Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε άλλους τομείς της σκέψης, όπου η γνώση έχει μιά τάση να αυξάνει σταδιακά, στα μαθηματικά, η μετάβαση από την άγνοια στην κατανόηση είναι στιγμιαία και απόλυτη.Ή το καταλαβαίνεις ή όχι.Αν όμως το καταλαβαίνεις, τότε το τοπίο εμφανίζεται μπροστά σου με απόλυτη ευκρίνεια και η ομορφιά του είναι τόσο έντονη που αισθάνεσαι ότι έχεις φτερά και μπορείς να πετάξεις.<br /><div>Αυτό κάνει τα μαθηματικά τόσο εθιστικά.Δεν θα ένοιωθα την παραμικρή έκπληξη αν αποδεικνυόταν ότι υπάρχει μια βιοχημική αιτία γι αυτές τις αναλαμπές κατανόησης, κάποια ουσία που ο εγκέφαλος διοχετεύει προς το νευρικό σύστημα κάθε φορά που αυτές λαμβάνουν χώρα."</div><br /><div></div><br /><div>ΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ</div><br /><div>Φίλιμπερτ Σογκτ</div><br /><div>Μεταφ. Τ.Μιχαηλίδης</div><br /><div></div><br /><div>Όποιος έχει κατορθώσει να λύσει έστω και μία άσκηση που τον δυσκόλεψε κατ' αρχήν, νομίζω ότι κατανοεί το παραπάνω απόσπασμα.</div><div> </div>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-21661299655975514462007-02-08T22:49:00.000+02:002008-12-09T00:20:01.443+02:00Overdose<div><br /><div>"Το πολύ κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς" λέει η παροιμιά ....</div><div>Νισάφι πια με δύο -τουλάχιστον- "μόδες" των τελευταίων χρόνων.</div><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5029277996382533106" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidTtNSTjUcLOYqHkKuX5UAEhE0E65K-hNHCMZdHYwH7LdTCxfm_NTgSQt9KNXrQRYkwIi26-5z878J_N3kwgfPA3SuSJLw_Wyc9MJjlq5eWPC0PbljZ1NOBZFDm4KWXdqbqHHiXQ/s320/images.jpg" border="0" />Βαρέθηκα να ακούω πρωί μεσημέρι βράδυ σε τηλεοπτικά πάρτυ πρωινά και βραδυνά όλης της Ελλάδας, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς όλης της Ελλάδας, σε κάθε μέσο μεταφοράς από ταξί ως αστικό και υπεραστικό λεωφορείο όλης της Ελλάδας, κακοεκτελεσμένη Κρητική μουσική και δήθεν κρητική μουσική και κάτι ανόητα δ Υ στιχα που θέλουν να λέγονται μαντινάδες ...<br /><br /><div>Κάθε παληκαράκι που έμαθε να γρατζουνά τη λύρα είναι "πρώτο τραπέζι πίστα" στα μέσα ενημέρωσης και μεταφοράς.</div><div>Δεν λέω... καλό να έχουμε πέραση αλλά μη μας βαρεθούνε κι οι σκύλοι...</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbSZFxob4oRXCZc8QTdGEThjtEAgy9GiUry9zZDntfEEJzG0U5Jf9uTEQvOC7XcjI0HHlXUCtCXU-luRhh_DGISmlDRsfx1HWyTLoq9u38UmpQA-iNYAGcYUo9TRFyl7jJ55W0YA/s1600-h/1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5029278284145341954" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 79px; CURSOR: hand; HEIGHT: 121px" height="109" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbSZFxob4oRXCZc8QTdGEThjtEAgy9GiUry9zZDntfEEJzG0U5Jf9uTEQvOC7XcjI0HHlXUCtCXU-luRhh_DGISmlDRsfx1HWyTLoq9u38UmpQA-iNYAGcYUo9TRFyl7jJ55W0YA/s320/1.jpg" width="79" border="0" /></a>Τ' άλλο πάλι που παραέγινε; Το κακό με τις συνταγές και τους μαγείρους και τους "σεφ" τρομάρα μας.Όποιο έντυπο και να πιάσεις από περιοδικό ως εφημερίδα ,τσουπ! θα σούχει κι ένα φυλλαδιάκι με συνταγές από το Περού ως το Ιράν κι από τη θειά Τασώ ως τον σεφ του Grand....X...Hotel.<br /><br /><div>Στα καλύτερα σημεία των βιβλιοπωλείων δεσπόζουν συνταγές γνωστών και αγνώστων!Και μάλιστα σε πιο τσουχτερές τιμές από τα καλύτερα λογοτεχνικά και φιλοσοφικά βιβλία!Και δεν εννοώ τα βιβλία των ειδικών που τους σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα την τέχνη τους.<br /></div><div>Στην τηλεόραση δε; Από το πρωί ως το βράδυ μαγειρεύουν όλοι.Κάθε τηλεοπτική εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της παρουσιάζει κι ένα μάγειρα επαγγελματία ή ερασιτέχνη.Χωρίς να λογαριάσουμε πόσες έχουν αποκλειστικό περιεχόμενο τη μαγειρική.Κάνεις ζάπινγκ και γράφεις τα υλικά 10 συνταγών και την εκτέλεση 5 και παρακαλάς να έχεις πετύχει τη σωστή αντιστοιχία των παραπάνω και να μη ψιλοκόψεις κρεμμυδάκι στο τιραμισού ....</div><br /><div>Α! κι εδώ η Κρητική Κουζίνα έχει την τιμητική της! Σε δύο εκπομπές της Αννούλας στη ΝΕΤ που έτυχε να δω ,η βραβευθείσα μαγείρισσα ήτο υπερήφανη Κρητικοπούλα! </div><br /><div>Εκείνο που θα συμβεί τελικά είναι κοντά στα ξερά να καούνε κι αρκετά χλωρά- και στις δύο περιπτώσεις μου φαίνεται.</div><br /><div>Ήδη αλλάζω κανάλι και σταθμό όταν ακούω κάτι άλλο εκτός από τους κλασσικούς μας λυράρηδες ,και αύριο σκοπεύω να ξεσκαρτάρω λίγο τα συρτάρια από περιοδικάκια με συνταγές της δεκάρας.Και δεν είμαι η μόνη απ' ότι ξέρω...</div><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div></div>Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-56151328487945251272007-02-02T23:24:00.000+02:002007-02-02T23:30:23.976+02:00Μοναξιά....Μου λείπουν .Μερικές φορές αφόρητα.<br />Πότε πέρασαν τα χρόνια!Πότε μεγάλωσαν...<br />Τελικά η δουλειά είναι μια κάποια λύση.Κι ό ήλιος είναι φάρμακο.<br />Αύριο που δεν δουλεύω και που προμηνύεται βροχή, πως θα περάσει η μέρα;Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-24538375743662368152007-01-30T22:28:00.000+02:002007-01-30T23:33:41.288+02:00Αητός και παλικάριΠοιος άλλος χόρεψε τ έ τ ο ι ο ζεϊμπέκικο....<br /><br />Ποιός άλλος κάπνισε έ τ σ ι το τσιγάρο....<br /><br />Ποιός άλλος έδειχνε έ τ σ ι μ' ένα απλό άσπρο πουκάμισο....<br /><br />Αλήτης ή ήρωας , παράνομος ή νομοταγής, πλούσιος ή βιοπαλαιστής ήταν το μέτρο σύγκρισης της ανδρικής ομορφιάς για τις περισσότερες Ελληνίδες...(ίσως ακόμη και σήμερα).Ο κρυφός ή φανερός ανεκπλήρωτος έρωτας της εφηβείας μας...<br /><br />Μα ήταν 73 χρόνων; Στο μυαλό μου θα είναι πάντα ο τυρρανισμένος υπέροχος χορευτής του "βρέχει φωτιά στη στράτα μου" με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη και τα υγρά υπέροχα μάτια...Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-7987041301701231072007-01-28T21:13:00.000+02:002007-01-28T21:14:44.515+02:00Ελιά,ελιά και λίστα βασιλιά...Τα θέματα που «έπαιξαν» πιο πολύ την εβδομάδα που πέρασε στην ελληνική τηλεόραση ήταν κατά τη γνώμη μου τα φύλλα της ελιάς και η λίστα με τους θησαυρούς του τέως.<br />Τουλάχιστον εγώ όποτε άνοιγα την τηλεόραση πάνω στην κ.Καραμπάτσου έπεφτα –νέα τηλεοπτική περσόνα ειδική επί του θέματος- να αγορεύει για τα πολλαπλά οφέλη του πολτού από φύλλα ελιάς, ή σε ένα εκπρόσωπο της ΝΔλας και ένα Πασόκο να μαλώνουν για το ποιος φταίει που χάσαμε το θησαυρό του βασιλιά.<br />Πρωινές και απογευματινές ενημερωτικές, ειδήσεις,<br />Την ίδια συζητησούλα είχαμε και σε όσους χώρους βρέθηκα με ανθρώπους που δεν είχαμε να πούμε άλλα. Γραφείο, κηδεία γιαγιάς(βλ. προηγούμενο post), μανάβικο, περίπτερο.<br />Και εντάξει, το μεν Βασιλικό Ζήτημα δεν μ’ αφήνει αδιάφορη αλλά δεν είναι του χεριού μου να το λύσω αλλά τα φύλλα της ελιάς; Με τόσα λιόδεντρα γύρω μου και τόσες ψιλοενοχλήσεις να ακούς την άλλη να σου τάζει ότι θα θεραπευτείς από πάσα νόσο (από το άλλο δεν έκανε κουβέντα εδώ που τα λέμε) , έτσι μου ΄ρχεται να αρχίσω να μαζεύω λιόφυλλα να λύσω και το Οικονομικό μου Ζήτημα εκτός από το υγείας.<br />Άκου 4 Ευρώ τα 50 γραμμάρια!! Και το λάδι να μη ξεπερνά φέτος τα 2,5 Ευρώ!<br />Βρε μήπως είδαμε τα χάλια του λαδιού και την πληρώσαμε αυτή να μας πουλήσει τα φύλλα; Η εκδίκηση του παραγωγού δείχνει το όλο θέμα.<br /> <br />Πάντως είναι κρίμα η υπερβολή που συνοδεύει την προβολή αυτού του θέματος και η υστερία της παραπάνω κυρίας να γελοιοποιήσουν πάλι ένα γεγονός που θα μπορούσε να ωφελήσει κάποιους αν αντιμετωπιζόταν επιστημονικά!Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1169851214333574042007-01-26T23:31:00.001+02:002007-01-27T00:40:14.353+02:00Ένας καλοδεχούμενος θάνατος...Ε.Κ.(1904-2007)<br />Η ζωή της ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές.Η πρώτη κόρη μιάς καλής και εύπορης οικογένειας.Στην επαρχιακή τους πόλη ήταν από τους προύχοντες.<br />Μιάς οικογένειας που την έστειλε στο σχολείο εκείνα τα χρόνια που άλλα κορίτσια δεν έβγαιναν από την πόρτα τους που λέει ο λόγος...Τέλειωσε το Διδασκαλείο το 1920 και η πρώτη της θέση σαν δασκάλα ήταν σε ένα πανέμορφο μικρό χωριό τότε, μια αετοφωλιά.<br />Ερωτευτήκανε παράφορα.Ήταν όμορφος, καλόψυχος με πηγαίο χιούμορ και την λάτρεψε.<br />Άφησε όλα τ' άλλα για χάρη του.Την πλούσια και εξελιγμένη κωμόπολη που μεγάλωσε, το περιβάλλον με τους μορφωμένους συγγενείς και φίλους και πάνω απ' όλα τη "δασκαλική" όπως έλεγε.<br />Δεν είπε ποτέ αν την πίεσε ή αν την έπεισε.Κάτι μισόλογα μόνο για τις επιλογές της νεότητας που καθορίζουν όλη μας τη ζωή...<br />Η σχέση τους δεν αναλύθηκε ποτέ από μας.Βλέπαμε το αταίριαστο αλλά τους αγαπήσαμε και τους δυό για άλλους λόγους τον καθένα.<br />Το δράμα εξάλλου είναι αλλού...<br />Τέσσερα.Τέσσερα παιδιά γέννησε και μεγάλωσε και τους έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε.'Οχι ότι δεν είχε ζόρια.Και ποιός δεν είχε άλλωστε εκείνα τα χρόνια.Πόλεμος , κατοχή, εμφύλιος....<br />Και προσαρμόστηκε στη νέα της ζωή και κατόρθωσε νάναι αρχόντισσα και στην νέα κοινωνία που της έμελλε να ζήσει.Η πιό νοικοκυρά στα φαγητά και στα ραψίματα και στα κεντήματα και στις δαντέλλες.Πρόθυμη να βοηθήσει , να δασκαλέψει ,να μάθει σ' όλους ότι ήξερε.Ευφυής πνευματικά και συναισθηματικά.<br />Ο τόπος την αγάπησε και πολύ σύντομα την θεώρησε δική του.<br />Τα παιδιά μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, έκαμε νύφες και γαμπρό κι εγγόνια.Και καμάρωνε.Έφεγγε απ' τα μάτια τους και πετούσε με τα φτερά τους.<br />Κι ύστερα άρχισε η κατάρα.Από τον πιό μικρό της άρχισε το κακό."Έφυγε" ένα πρωί χωρίς να έχει τίποτα μέχρι τότε!Συγκοπή είπαν οι γιατροί.<br />Σπάραξε.Ήταν ο πιό μικρός της και ο πιό κοντινός της.Στην ίδια αυλή έμεναν.Έπεσε με τα παιδιά του,μικρά τότε ακόμη και έλεγε ότι θα πάει γρήγορα να τον βρει.<br />Μετά έφυγε η κόρη.Νέα ακόμη την πήρε ο ξορκισμένος.Ούτε εξι μήνες δεν κράτησε..<br />Κι ύστερα οι δυό μεγάλοι της.Όχι πολύ νέοι πιά, αλλά αυτή ακόμη ζούσε.<br />Κατάρα...<br />Δεν ήθελε να της λένε "Χρόνια Πολλά".Κλείδωνε τις πόρτες και τα παραθύρια της στις γιορτές για να μη βλέπει κόσμο να μην ακούει ευχές.<br />-Πότε παιδί μου θα ποθάνω..Γιάντα με ξέχασε ο Θεός...<br />Το τελευταίο κτύπημα ήταν ο θάνατος του γαμπρού της.Λάθος!Μόνο τυπικά ήταν γαμπρός της.Ουσιαστικά ήταν γιός της και καλύτερος από γιό.Εξάλλου οι δυό μεγάλοι γιοί δεν έζησαν κοντά της και είχε αυτόν αποκούμπι.<br />Κι όμως έζησε ακόμη 4 χρόνια. "Ζ ω ή"!!!<br />Ήταν αυτό ζωή;<br />Μέχρι το τέλος είχε πληρη διαύγεια πνεύματος.Άλλη μια δυστυχία κι αυτό.Είχε πλήρη συνείδηση του τι της είχε συμβεί.<br /><br />Μας άφησε προχθές ήσυχα κι αθόρυβα.Πάει επιτέλους στα παιδιά της.<br />Ακόμη και το αγγελτήριο του θανάτου της ήταν τραγικό.Τεθλιμμένοι μόνο οι χήρες των αγοριών της και τα εγγόνια της.Ούτε ένα παιδί της!<br /><br />Είναι η αιτία που έχω σταματήσει προ πολλού να θεωρώ ευχή το "και στα εκατό".<br /><br />Αχ γιαγιά μου!Αναπαύσου εν ειρήνη επιτέλους...Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1169416999040093122007-01-21T23:46:00.000+02:002007-01-22T00:03:19.063+02:00Απίστευτο !Σύμφωνα με τον κ.Μ., δημοσιογράφο μεγάλου καναλιού και οικοδεσπότη πρωινής εκπομπής, όλοι όσοι έχουν τελειώσει Ελληνικό πανεπιστήμιο είναι παπαγάλοι!<br />Αυτός λέει δεν κατόρθωσε να εισαχθεί σε ΑΕΙ γιατί δεν μπορούσε να παπαγαλίσει την Ανθρωπογεωγραφία και αναρωτήθηκε γιατί να μην υπάρχουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να αξιολογήσουν την πασιφανή ευφυία του.<br />Δεν ενέκρινε λέει το σύστημα των εισαγωγικών και για τιμωρία των Ελληνικών ΑΕΙ προτίμησε να μην εισαχθεί σ' αυτά!<br />Καλά είμαστε σοβαροί ή....όσα δεν φτάνει η αλεπού ...Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1167675941565137572007-01-01T20:18:00.000+02:002007-01-01T20:25:41.586+02:00Ε υ χ έ ςΤων αηδονιώ παράγγειλα<br />στη πόρτα σας να 'ρθούνε<br />ευχές πρωτοχρονιάτικες<br />σε όλους σας να πούνε.<br /><br />Τον νέο χρόνο πού 'φτασε<br />σας εύχομαι να βρείτε<br />αυτό που ονειρεύεστε<br />και ... ό,τι επιθυμείτε!Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1166902113149120992006-12-23T21:22:00.001+02:002006-12-23T21:28:33.150+02:00Καλά Χριστούγεννα!……………………………………………………………………………………..<br />-Άκου κει «Καλά Χριστούγεννα!».Και τι λόγο έχεις να’ σαι χαρούμενος; Ποιο δικαίωμα να’ σαι ευτυχισμένος; Είσαι δα αρκετά φτωχός!<br /><br />-Έλα τώρα αποκρίθηκε εύθυμα ο ανιψιός. Εσύ με ποιο δικαίωμα είσαι σκυθρωπός; Τι λόγο έχεις να ‘σαι στις κακές σου; Είσαι δα αρκετά πλούσιος!<br /><br />Ο Σκρουτζ, μην έχοντας καμιά καλύτερη απάντηση πρόχειρη, έκανε ξερά «Μπα!» και το συνόδεψε μ’ ένα «Σαχλαμάρες!».<br /><br />- Μη θυμώνεις ,θείε, είπε ο ανιψιός.<br /><br />-Και τι άλλο μπορώ να κάνω, αποκρίθηκε εκείνος, όταν ζω σ’ ένα κόσμο με τόσους χαζούς; Καλά Χριστούγεννα! Ξορκισμένα να’ ναι τα Χριστούγεννα! Και σάμπως δεν είναι για σένα τα Χριστούγεννα μια εποχή που πρέπει να πληρώνεις λογαριασμούς δίχως να’ χεις λεφτά; Μια εποχή που σε βρίσκει κάθε χρόνο μεγαλύτερο κι ούτε μια στάλα πλουσιότερος Μια εποχή που κάνεις τους λογαριασμούς σου και βρίσκεις ότι ζημιώνεις; Αν ήταν στο χέρι μου, συνέχισε αγανακτισμένος, τον κάθε ηλίθιο που τριγυρίζει λέγοντας με το παραμικρό «Καλά Χριστούγεννα» θα τον έβαζα να βράσει μέσα στην ίδια του την πουτίγκα και να θαφτεί μ’ ένα παλούκι από λιόπρινο χωμένο στην καρδιά του. Έτσι θα’ πρεπε!<br /><br />- Θείε! παρακάλεσε ο ανιψιός.<br /><br />-Ανιψιέ, αποκρίθηκε ο θείος αυστηρά, γιόρταζε τα Χριστούγεννα με το δικό σου τρόπο κι άσε με εμένα να τα γιορτάζω με το δικό μου.<br /><br />-Γιόρταζέ τα ,λοιπόν! είπε εκείνος. Όμως δεν το κάνεις.<br /><br />-Άφησε με τότε να τα περάσω μοναχός μου. Μωρέ , πολύ καλό θα σου κάνουν! Πολύ καλό σου έκαναν ως τώρα!<br /><br />-Υπάρχουν, υποθέτω, πολλά πράγματα που θα μπορούσα να’ χα δει καλό μα δεν επωφελήθηκα, απάντησε ο ανιψιός. Κι ανάμεσα στ’ άλλα, είναι και τα Χριστούγεννα. Όμως, είμαι βέβαιος πως πάντα τα συλλογιζόμουν, χώρια από το σεβασμό που τους έπρεπε για το ιερό τους όνομα και την προέλευση-αν είναι, βέβαια, δυνατόν κάτι που ανήκει σ’ αυτά να το βλέπεις ξεχωριστά- σαν μια εποχή καλή ευχάριστη. Μια εποχή όλο καλοσύνη και συμπόνια, φιλευσπλαχνία και χαρά. Η μόνη απ’ όσες ξέρω όπου άντρες και γυναίκες, σαν μια ψυχή, ανοίγουν λεύτερα τις καρδιές τους και αναλογίζονται τους άλλους σαν πραγματικούς συνταξιδιώτες προς τον τάφο, κι όχι σαν μια άλλη ράτσα πλασμάτων που έχουν διαφορετικό προορισμό. Γι αυτό θείε, μ’ όλο που ποτέ δεν έβαλα μήτε ένα κομματάκι χρυσό ή ασήμι στην τσέπη μου, πιστεύω πως μου έκαναν καλό και πως θα μου κάνουν. Για τούτο λέω: ας είναι ευλογημένα!<br />…………………………………………………………………………………………………………<br />……………<br /> Κ.Ντίκενς ,"Χριστουγεννιάτικη ιστορία".<br /> ΚαστανιώτηςVita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1165872826453095712006-12-11T22:49:00.000+02:002006-12-11T23:33:46.476+02:00Ζήλειες<a href="http://photos1.blogger.com/x/blogger/451/2917/1600/640190/keik.jpg"><img style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger/451/2917/320/203038/keik.jpg" border="0" /></a><br />Λοιπόν δεν έχω ζηλέψει και πολλά πράγματα στη ζωή μου.Ολιγαρκής;Όχι ακριβώς.Αλλά όταν θέλω κάποια πράγματα δεν είναι επειδή τα έχουν οι άλλοι.<br />Αυτό όμως που ξυπνά μέσα μου το ζώο (της ζήλειας καλέ) είναι το χάρισμα που έχουν μερικοί να τρώνε και να μην παχαίνουν.ΠΡΟΣΟΧΗ!<br />Όχι να είναι αδύνατοι.Να τρώνε και να μην παχαίνουν.Γιατί άμα είναι η λυγεράδα σου να κρύβει την πείνα του λύκου να την χαίρεσαι! Τέτοια μπορώ-λέμε τώρα- να έχω κι εγώ.΄<br /><br />Εδώ σε θέλω να μην αφήνεις λιχουδιά για λιχουδιά, αλμυρή ή γλυκειά σε λογικές ποσότητες και όχι σε μερίδες πουλιού και παρόλα αυτά ο μεταβολισμός σου να δουλεύει κι όταν κοιμάσαι σαν να έκανες διάδρομο σε μεγάλη ταχύτητα....και η ζυγαριά σου να έχει κολλήσει στην ίδια ένδειξη.<br /><br />Τώρα και η δική μου η ζυγαριά στην ίδια έχει κολλήσει αλλά δεν είναι αυτή που θέλω.<br />Πως λέμε ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόνταν;Ε έτσι κάνω εγώ σε κλίμακα εβδομάδας.Όλη τη βδομάδα τα πέντε γευματάκια μου, τα δύο κουταλάκια λάδι στο φαγητό μου, τα στεγνά μου ,τα βραστά μου.ΚΥΡΙΑ.<br /><br />Κι έρχεται η Κυριακή.Θες το "σύνδρομο της άδειας φωλιάς" , θες που δεν με πνίγουν πιά όπως παλιά οι δουλειές ,θες γιατί όλο και κάποιος θα τύχει για να φτάξω κάτι ιδιαίτερο, θα τη χαλάσω τη ριμάδα τη δίαιτα.<br />Να χθες έφτιαξα το κέικ φρούτων του Αθήναιου.Έ, να μην το έχουμε τα Χριστούγεννα που θα κατέβουν τα παιδιά;Τους άρεσε πέρυσι.Έκανα διπλή δόση και δεν χώρεσε στην φόρμα το μίγμα.Γέμισα και 2 μικρά φορμάκια, τα οποία μπήκαν στο μυαλό μου μόλις βγήκαν από το φούρνο και τελικά δεν την γλύτωσαν και δεν την γλύτωσα...<br /><br />Και η ζυγαριά στην ένδειξη της προηγούμενης Δευτέρας πάλι.Για μια μέρα θα μου πεις;Για μια μέρα θα σου πω.Έτσι είναι.<br />Μετά να μην τους ζηλεύω τους εν λόγω τύπους;Μωρέ όχι τους ζηλεύω- τους μισώ κάθε Δευτέρα πρωί.<br />Τι ώρα γεννιούνται τέτοιοι άνθρωποι;Σε ποιό μαγικό φίλτρο τους έριξε η μάνα τους;<br />Πάντως αυτή τη βδομάδα λέω να ανεβώ στη ζυγαριά μου το Σάββατο.Την Κυριακή λέω να φτιάξω το christollen που μου έστειλε η Νέλλη στο hungry for hungry :-) :-):-)Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1164365781440391422006-11-24T12:38:00.000+02:002006-11-24T12:56:21.446+02:00Α ρε μάνα....Ήρθε ψιλοκρυωμένο και σε 1-2 μέρες ήταν μπουκωμένο για τα καλά...<br />(και μόνο που χρησιμοποιώ το ουδέτερο ακόμη του σπάω τα νεύρα-η αλήθεια ότι το χρησιμοποιώ μόνο "από μέσα μου" κι όχι δυνατά)<br />-Μια σουπίτσα ρε μάνα να γλυκάνει το κρύωμα.<br />Μ΄ότι βρισκότανε έγινε ή σουπίτσα κι ήταν μαμαδίστικη παρηγορητική (όπως λέει και μια ψυχή) και νόστιμη τελικά:<br /><strong>Υλικά για δυό μερίδες</strong><br />2 μικρά στήθη από κοτόπουλο<br />2 μέτρια καρότα κομμένα σε ροδέλες<br />1 μέτρια πατάτα κομμένη σε κύβους<br />3-4 κλαδάκια σέλινο<br />1 κύβο λαχανικών<br />3 κουταλιές ρύζι γλασσέ<br />1 μεγάλο λεμόνι (το χυμό)<br />1 αυγό<br /><strong>Εκτέλεση</strong><br />Βράζουμε τα λαχανικά με το κοτόπουλο και το κύβο για μισή περίπου ώρα και προσθέτουμε το ρυζάκι.Αφήνουμε να βράσουν ακόμη 15 λεπτά και κάνουμε το αυγολέμονο.(Χτυπάμε σε βαθύ πιάτο το αυγό-κατά προτίμηση πρώτα το ασπράδι και μετά προσθέτουμε τον κρόκο.Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού στο αυγό και σιγά σιγά προσθέτουμε στο μίγμα του αυγού αρκετό ζωμό από τη σουπίτσα που βράζει).Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι και αδειάζουμε στη σούπα το αυγολέμονο.<br />Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά μαλάκωσε πράγματι το κρύωμα...<br />Ήταν η σούπα ή η στοργή;Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1163102723099888072006-11-09T21:31:00.000+02:002006-11-09T22:05:23.206+02:00Δεν έχω λόγια και τίτλοΧριστέ μου!<br />Τι επιστολή κι αυτή!Πιό πολύ με λυπεί αν όντως την έχει γράψει ο 13χρονος παρά αν δεν την έχει γράψει...<br />Τι έκφραση ,τι λόγια μικρομέγαλου τι ύφος "αφ' υψηλού" τι ελιτισμός!<br />Μετά που άκουσα δε τη μητέρα στις εκπομπές που υποτίθεται<br /> σνομπάρει και δεν θέλει να βλέπαι το παιδί της αλλά είχε παρει σβάρνα χθες το απόγευμα πείστηκα ότι το παιδάκι έχει μεγαλύτερο πρόβλημα από άλλους συνομήλικούς του φαινομενικά προβληματικούς.(Παρεπιπτόντως μάλλον αυτή τις βλέπει για να έχει πει όλους τους τίτλους και τις πρωταγωνίστριές τους στο μικρό).<br />Δεν μπαίνω στην ουσία του περιεχομένου του.Δεν είπε δα και τίποτε καινούριο.Η κάθε τηλεψυχολόγος κάθε απόγευμα -ιδιαίτερα τον τελευταίο χρονο με την υπόθεση Άλεξ- αυτά μας λέει.<br />Ο political correct τρόπος ζωής που υποστηρίζει το παιδάκι και που αναγκάζεται να ζει -από τις κουβέντες της μαμάς του αυτό προκύπτει -παραπέμπει σε παρθεναγωγείο των μέσων του περασμένου αιώνα.<br />Ελπίζω να είναι σικέ τελικά.<br />Λυπάμαι που πολλοί "επώνυμοι" που εκτιμούσα την είδαν τόσο επιφανειακά όσο δείχνουν οι δηλώσεις τους.<br />"Δεν βλέπω τηλεόραση.Πολλά απ' όσα μεταδίδονται η μητέρα μου λέει ότι είναι απαγορευμένα για την ηλικία μου".<br />Πολλά παιδί μου.Πράγματι.Και πολλά από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία είναι απαγορευμένα για κοινωνίες ανθρώπων.<br />Η τέλεια αποστείρωση μήπως τελικά μας κάνει πιό ευάλωτους στα μικρόβια μακροπρόθεσμα;Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1162934192447814052006-11-07T23:15:00.000+02:002006-11-07T23:16:32.446+02:00Ώπα !!!Τα κατάφερα.<br />(Αν κάποιος έχει περιέργεια που τα κατάφερα ας δει το προηγούμενο post)Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1162934054124697242006-11-07T23:06:00.000+02:002006-11-07T23:14:14.133+02:00Δηλώνω άσχετη...Θέλω να αλλάξω το mafalda.Δημιουργεί σύγχιση από τη στιγμή που το χρησιμοποιεί και η άλλη κοπελιά.<br />Το πρωτοχρησιμοποίησα αλλά χαλάλι της.Εξάλου πάντα υποχωρώ στα παιδιά.Πάντα με νικούν στο τέλος.Και η πλάκα είναι πως δεν νοιώθω ηττημένη.<br />Μα πως τ' αλλάζουν.Εδώ σε θέλω...<br />Να πάρει...Τέτοια ασχετίλα.<br />Άν κάποιος σχετικός δει αυτό το post ας μου δώσει τα φώτα του.Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1162366110794535012006-11-01T09:11:00.000+02:002006-11-01T09:28:30.803+02:00ΑφιερωμένοΣαν παιδούλα ισχνή, άσχημη, σκυθρωπή, απεχθής,<br />που η οικογένειά της θα κοκκίνιζε,<br />και θα την φυλάκιζε πολύν καιρό, κρύβοντας την απ΄τον κόσμο<br />μες σε υπόγειο κρυφά.<br /><br />Φτωχέ άγγελε, τραγουδούσε την τραχιά σας νότα:<br />Πως τίποτε εδώ κάτω δεν είναι βέβαιο,<br />και πάντοτε μ ΄όση φροντίδα κι αν καλλωπισθεί,<br />ο ανθρώπινος εγωισμός θα προδοθεί<br /><br />Πως είναι δύσκολο επάγγελμα να 'σαι ωραία γυναίκα,<br />Πως είναι συνηθισμένη δουλειά<br />της τρελλής και ψυχρής χορεύτριας που λιποθυμά<br />μέσα σε χαμόγελο μηχανικό.<br /><br />Πως το να οικοδομείς πάνω στις καρδιές ειν ' ανόητο<br />Όλα ετοιμόροπα, έρωτας κι ομορφιά,<br />ως τη στιγμή που η Λησμονιά μες στο πανέρι τις πετά<br />για να τις αποδώσει στην αιωνιότητα!<br /><br />Αναπόλησα συχνά αυτή τη γόησσα σελήνη<br />Αυτή τη σιωπή κι αυτή την ατονία,<br />κι αυτή τη φοβερή ομολογία, ψιθυρισμένη<br />στο εξομολογητήριο της καρδιάς.<br /> <br /> Από "Τα άνθη του κακού"<br /> Charles Baudelaire<br /> Μετάφραση:Δέσπω ΚαρούσουVita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1159716353996837022006-10-01T18:14:00.000+03:002006-10-01T18:25:54.006+03:00ΜέλιαΟυκ εν τω πολλώ το εύ....<br />Ένα κομμάτι, μεγαλούτσικο είναι η αλήθεια, γλυκειά μυζήθρα ακόμη ζεστή-ολόφρεσκια- δυό κουταλάκια μέλι ,ανθόμελο νέας εσοδείας από το μοναστήρι δίπλα μας, και κανέλα όση έπιασαν δυό δάκτυλα.<br />...αλλά εν τω ευ το πολύ!!!Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1159305516792491812006-09-26T23:54:00.000+03:002006-09-27T00:18:36.936+03:00Δοκιμαστικό<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/451/2917/1600/glikisma.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/451/2917/320/glikisma.jpg" border="0" /></a><br />Μπορώ να ποστάρω εικόνες;<br />Τα κατάφερα!<br />Φάτε μάτια ψάρια!!<br /><br /><br />Πάλι την έκανα την τρέλλα μου.Και διαπίστωσαν ότι με μπλοκάρουν όσα μ' αρέσουν.<br />Τεστ δυσανεξίας σου λέει...Θα τρως ό,τι δεν σε μπλοκάρει και θα γίνεις Κέιτ Μος στα κιλά.<br />Απαγορεύονται: κρεμμύδι, ντομάτα, αγγούρι, κολοκύθι,γάλα(αγελαδινό), γιαούρτι, εντάξει και μακαρόνια και ψωμί και μαγονέζα(!) και μερικά ακόμη πονηρά τρόφιμα που επιβουλεύονται τη σιλουέτα μου και μου "το παίζουν" υγιεινά.<br /><br />Δηλαδή ρε φίλε θα τρώγω ομελλέτα με αυγά, και αρνάκι στο φούρνο με πατάτες -αυτό που λέμε λουκούμι- και θα αδυνατίζω;<br /><br />Μήπως έχω καμμιά ψύχωση τελικά και τους πιστεύω όλους αυτούς τους - να τους πω κομπογιαννίτες , να τους πω τσαρλατάνους- νεοεπιστήμονες;<br />Γύρισα πέντε σουπερμάρκετ να βρώ γάλα κατσικίσιο και είχε εξαντληθεί.Ήταν ανάγκη να αποκαλυφθούν τώρα τα καρτέλ του αγελαδινού;<br /><br />Ο δικός μου λέει να πάρουμε μια κατσικούλα και να πάω μαζί με την τρέλλα μου στα βουνά- εκεί θα αδυνατίσω!<br /><br />Η μάνα μου λέει ότι θα αρχίσει να με δέρνει και μου ευχήθηκε να πάρω 10 κιλά για να μάθω λέει..<br />Κι εγώ απτόητη ακολουθώ για άλλη μια φορά οδηγίες που δεν μ' έχουν πείσει.<br /><br />Ο καθένας τελικά έχει τις εμμονές του.Μόνο που οι δικές μου κοστίζουν λίγο παραπάνω...<br />Δεν είναι και λίγα τα 150 ευρώ για ένα παραμύθι...Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1158607495361987852006-09-18T22:21:00.000+03:002006-09-18T22:24:55.373+03:00Καλοκαίρι 2006 : Επεισόδιο 1Το τηλέφωνο έπεσε από φίλο που τον βλέπω πολύ συχνά.<br />- Τι κάνεις στις 3 Αυγούστου;<br />- Τίποτα ιδιαίτερο, γιατί τι τρέχει;<br />- Να μωρέ θα βρεθούμε όσοι μπορέσουμε από τους παλιούς ….<br />- Ναι ρε γαμώτο! Στις προηγούμενες συναντήσεις όλο και κάτι μου τύχαινε!<br /><br />Τριάντα ολόκληρα χρόνια! Μερικούς και μερικές είχα να τους δω από τότε. Ρόδος, Καβάλα, Αθήνα, Αθήνα , Αθήνα, Αθήνα. Πολλοί στα χωριά τους. Πολλοί στην πρωτεύουσα του νομού. Κοιλίτσες, φαλακρίτσες, μες, ψηλοτάκουνα, χρυσαφικά, κάζουαλ ντύσιμο, σοφιστικέ ντύσιμο , κιτς , κυριλέ … Φιλιά, δάκρυα, έκπληξη… Αχταρμάς! Ωραία!<br /><br />Τελικά δεν είμαστε και πολύ γέροι .Ούτε «έφυγε» κανείς ακόμη…<br />Θα ήταν πρόωρο αλλά όχι και ότι δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί.<br /><br />Το αισιόδοξο: μια από μας απέκτησε δίδυμα με εξωσωματική τον προηγούμενο μήνα.<br />Το απαισιόδοξο: μια από μας μόλις ξαναπέκτησε τα μαλλιά που είχε χάσει από χημειοθεραπεία..<br />Το απαράδεκτο: μερικοί ετοιμάζονται να βγουν στην σύνταξη (όσοι είχαν μπει με μέσον κάπου, μόλις τελειώσαμε το εξατάξιο) έστω και πρόωρη-μειωμένη.<br />Το ρεαλιστικό: πολλές από τις «του κλασσικού» έχουν κάνει καριέρα από την νομική ενώ τα σαΐνια του πρακτικού κάτι κάναμε μα δεν μεγαλουργήσαμε κιόλας….<br />Το απρόσμενο :μια από μας – η πιο καλοδιατηρημένη-είναι γιαγιά. Κούκλα γιαγιά όμως.<br />Το πικάντικο: κάποιος έλειπε σε ταξίδι μέλιτος (Β΄ γάμου με μικρούλα- πράγμα που δημιούργησε ποικίλα σχόλια…)<br />Το συγκινητικό: τα καλά λόγια από παλιούς φίλους για τότε και για τώρα.<br />Το εκνευριστικό: έχουμε και μείς νεόπλουτους.<br />Το ασυγχώρητο: δύο έκαναν προεκλογικό ψηστήρι για τους /τις συζύγους τους<br /> ( υποψήφιοι στις επόμενες δημοτικές- νομαρχιακές εκλογές).<br />Το πικρό: που είσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλη.<br />Το γλυκό: Θέλω να ήμουν άλλη; Πόσα από αυτά που έχω θα είχα χάσει αν ήμουν άλλη; Θα άξιζε τον κόπο;<br /><br /><br />Δεν ήρθαν όλοι. Έλειπαν κάποιοι και μάλιστα μερικοί σημαντικοί για μένα κείνα τα χρόνια…Δεν ειδοποιήθηκαν; Ή μας σνόμπαραν;<br /><br />Τελική γεύση; Γλυκόπικρη. Νεραντζάκι. Πάντα όμως μ’ άρεσε το νεραντζάκι.<br />Κλείσαμε με την καθιερωμένη λίστα διευθύνσεων και τηλεφώνων.<br />«Να μη χαθούμε, να τα λέμε, να το ξανακάνουμε…»<br />Δεν ξέρω αν θέλω να τους ξαναδώ όλους.<br />Κάποιους σίγουρα ναι. Κάποιους μάλλον όχι .Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-27654076.post-1157654588352100882006-09-07T21:25:00.000+03:002006-09-07T21:43:08.400+03:00Της γης οι κολασμένοι....Ξεκινάω ανάποδα.<br />Απότα πιό πρόσφατα.<br />Αποψερνά για την ακρίβεια.<br />Σούρουπο.<br />Ένα φορτηγό γεμάτο κατέφτασε στην πλατεία...Γεμάτο.Μελαψοί και ξανθοί.<br />Κίτρινα -στάχια βαμένα μαλλιά , μαυριδερά πρόσωπα.Κόκκινα νύχια σε ταλαίπωρα σκασμένα χέρια.<br />Το ελληνικό όνειρο...<br />Ξεφόρτωνε τους τρυγητές.Βαλκάνιοι και ανατολίτες εργάτες που έμαθαν τις δουλειές που κουράσανε εμάς και μας έκαναν όλους αφεντικά!<br />Μια στιγμή καταφτάνει το "100"<br />Φρεσκοξυρισμένο το όργανο κατεβαίνει με τα κιτάπια του ανά χείρας και τους στήνει στη σειρά για χαρτιά...<br />Παγώσανε τα κουρασμένα τους χαμόγελα μπροστά στο αυτάρεσκο δικό του...<br />- Άστους άνθρωπε μου αυτή τη ώρα ψιθυρίζει ο δικός μου.Σεβάσου τον ιδρώτα τους.Κουβαλούνε την κούραση όλης της μέρας και είναι πιό δύσκολο...<br />Με πιάνουν τα κλάματα.Ω τη μοίρα τους!<br />Παναγιά μου - η Χάρη σου αύριο- μη τους διώξουν.<br />-Έλα μωρέ μην κλαις.Θα τους αφήσει.Πρέπει κι αυτός να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.Ρουτίνας έλεγχος είναι...<br /><br />Έτσι δικαιολογείται μια ύπαρξη;Vita Khttp://www.blogger.com/profile/17514805057832524395noreply@blogger.com0