Καλοκαίρι 2006 : Επεισόδιο 1

Το τηλέφωνο έπεσε από φίλο που τον βλέπω πολύ συχνά.
- Τι κάνεις στις 3 Αυγούστου;
- Τίποτα ιδιαίτερο, γιατί τι τρέχει;
- Να μωρέ θα βρεθούμε όσοι μπορέσουμε από τους παλιούς ….
- Ναι ρε γαμώτο! Στις προηγούμενες συναντήσεις όλο και κάτι μου τύχαινε!

Τριάντα ολόκληρα χρόνια! Μερικούς και μερικές είχα να τους δω από τότε. Ρόδος, Καβάλα, Αθήνα, Αθήνα , Αθήνα, Αθήνα. Πολλοί στα χωριά τους. Πολλοί στην πρωτεύουσα του νομού. Κοιλίτσες, φαλακρίτσες, μες, ψηλοτάκουνα, χρυσαφικά, κάζουαλ ντύσιμο, σοφιστικέ ντύσιμο , κιτς , κυριλέ … Φιλιά, δάκρυα, έκπληξη… Αχταρμάς! Ωραία!

Τελικά δεν είμαστε και πολύ γέροι .Ούτε «έφυγε» κανείς ακόμη…
Θα ήταν πρόωρο αλλά όχι και ότι δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί.

Το αισιόδοξο: μια από μας απέκτησε δίδυμα με εξωσωματική τον προηγούμενο μήνα.
Το απαισιόδοξο: μια από μας μόλις ξαναπέκτησε τα μαλλιά που είχε χάσει από χημειοθεραπεία..
Το απαράδεκτο: μερικοί ετοιμάζονται να βγουν στην σύνταξη (όσοι είχαν μπει με μέσον κάπου, μόλις τελειώσαμε το εξατάξιο) έστω και πρόωρη-μειωμένη.
Το ρεαλιστικό: πολλές από τις «του κλασσικού» έχουν κάνει καριέρα από την νομική ενώ τα σαΐνια του πρακτικού κάτι κάναμε μα δεν μεγαλουργήσαμε κιόλας….
Το απρόσμενο :μια από μας – η πιο καλοδιατηρημένη-είναι γιαγιά. Κούκλα γιαγιά όμως.
Το πικάντικο: κάποιος έλειπε σε ταξίδι μέλιτος (Β΄ γάμου με μικρούλα- πράγμα που δημιούργησε ποικίλα σχόλια…)
Το συγκινητικό: τα καλά λόγια από παλιούς φίλους για τότε και για τώρα.
Το εκνευριστικό: έχουμε και μείς νεόπλουτους.
Το ασυγχώρητο: δύο έκαναν προεκλογικό ψηστήρι για τους /τις συζύγους τους
( υποψήφιοι στις επόμενες δημοτικές- νομαρχιακές εκλογές).
Το πικρό: που είσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλη.
Το γλυκό: Θέλω να ήμουν άλλη; Πόσα από αυτά που έχω θα είχα χάσει αν ήμουν άλλη; Θα άξιζε τον κόπο;


Δεν ήρθαν όλοι. Έλειπαν κάποιοι και μάλιστα μερικοί σημαντικοί για μένα κείνα τα χρόνια…Δεν ειδοποιήθηκαν; Ή μας σνόμπαραν;

Τελική γεύση; Γλυκόπικρη. Νεραντζάκι. Πάντα όμως μ’ άρεσε το νεραντζάκι.
Κλείσαμε με την καθιερωμένη λίστα διευθύνσεων και τηλεφώνων.
«Να μη χαθούμε, να τα λέμε, να το ξανακάνουμε…»
Δεν ξέρω αν θέλω να τους ξαναδώ όλους.
Κάποιους σίγουρα ναι. Κάποιους μάλλον όχι .