Α ρε μάνα....

Ήρθε ψιλοκρυωμένο και σε 1-2 μέρες ήταν μπουκωμένο για τα καλά...
(και μόνο που χρησιμοποιώ το ουδέτερο ακόμη του σπάω τα νεύρα-η αλήθεια ότι το χρησιμοποιώ μόνο "από μέσα μου" κι όχι δυνατά)
-Μια σουπίτσα ρε μάνα να γλυκάνει το κρύωμα.
Μ΄ότι βρισκότανε έγινε ή σουπίτσα κι ήταν μαμαδίστικη παρηγορητική (όπως λέει και μια ψυχή) και νόστιμη τελικά:
Υλικά για δυό μερίδες
2 μικρά στήθη από κοτόπουλο
2 μέτρια καρότα κομμένα σε ροδέλες
1 μέτρια πατάτα κομμένη σε κύβους
3-4 κλαδάκια σέλινο
1 κύβο λαχανικών
3 κουταλιές ρύζι γλασσέ
1 μεγάλο λεμόνι (το χυμό)
1 αυγό
Εκτέλεση
Βράζουμε τα λαχανικά με το κοτόπουλο και το κύβο για μισή περίπου ώρα και προσθέτουμε το ρυζάκι.Αφήνουμε να βράσουν ακόμη 15 λεπτά και κάνουμε το αυγολέμονο.(Χτυπάμε σε βαθύ πιάτο το αυγό-κατά προτίμηση πρώτα το ασπράδι και μετά προσθέτουμε τον κρόκο.Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού στο αυγό και σιγά σιγά προσθέτουμε στο μίγμα του αυγού αρκετό ζωμό από τη σουπίτσα που βράζει).Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι και αδειάζουμε στη σούπα το αυγολέμονο.
Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά μαλάκωσε πράγματι το κρύωμα...
Ήταν η σούπα ή η στοργή;

Δεν έχω λόγια και τίτλο

Χριστέ μου!
Τι επιστολή κι αυτή!Πιό πολύ με λυπεί αν όντως την έχει γράψει ο 13χρονος παρά αν δεν την έχει γράψει...
Τι έκφραση ,τι λόγια μικρομέγαλου τι ύφος "αφ' υψηλού" τι ελιτισμός!
Μετά που άκουσα δε τη μητέρα στις εκπομπές που υποτίθεται
σνομπάρει και δεν θέλει να βλέπαι το παιδί της αλλά είχε παρει σβάρνα χθες το απόγευμα πείστηκα ότι το παιδάκι έχει μεγαλύτερο πρόβλημα από άλλους συνομήλικούς του φαινομενικά προβληματικούς.(Παρεπιπτόντως μάλλον αυτή τις βλέπει για να έχει πει όλους τους τίτλους και τις πρωταγωνίστριές τους στο μικρό).
Δεν μπαίνω στην ουσία του περιεχομένου του.Δεν είπε δα και τίποτε καινούριο.Η κάθε τηλεψυχολόγος κάθε απόγευμα -ιδιαίτερα τον τελευταίο χρονο με την υπόθεση Άλεξ- αυτά μας λέει.
Ο political correct τρόπος ζωής που υποστηρίζει το παιδάκι και που αναγκάζεται να ζει -από τις κουβέντες της μαμάς του αυτό προκύπτει -παραπέμπει σε παρθεναγωγείο των μέσων του περασμένου αιώνα.
Ελπίζω να είναι σικέ τελικά.
Λυπάμαι που πολλοί "επώνυμοι" που εκτιμούσα την είδαν τόσο επιφανειακά όσο δείχνουν οι δηλώσεις τους.
"Δεν βλέπω τηλεόραση.Πολλά απ' όσα μεταδίδονται η μητέρα μου λέει ότι είναι απαγορευμένα για την ηλικία μου".
Πολλά παιδί μου.Πράγματι.Και πολλά από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία είναι απαγορευμένα για κοινωνίες ανθρώπων.
Η τέλεια αποστείρωση μήπως τελικά μας κάνει πιό ευάλωτους στα μικρόβια μακροπρόθεσμα;

Ώπα !!!Τα κατάφερα.
(Αν κάποιος έχει περιέργεια που τα κατάφερα ας δει το προηγούμενο post)

Δηλώνω άσχετη...

Θέλω να αλλάξω το mafalda.Δημιουργεί σύγχιση από τη στιγμή που το χρησιμοποιεί και η άλλη κοπελιά.
Το πρωτοχρησιμοποίησα αλλά χαλάλι της.Εξάλου πάντα υποχωρώ στα παιδιά.Πάντα με νικούν στο τέλος.Και η πλάκα είναι πως δεν νοιώθω ηττημένη.
Μα πως τ' αλλάζουν.Εδώ σε θέλω...
Να πάρει...Τέτοια ασχετίλα.
Άν κάποιος σχετικός δει αυτό το post ας μου δώσει τα φώτα του.

Αφιερωμένο

Σαν παιδούλα ισχνή, άσχημη, σκυθρωπή, απεχθής,
που η οικογένειά της θα κοκκίνιζε,
και θα την φυλάκιζε πολύν καιρό, κρύβοντας την απ΄τον κόσμο
μες σε υπόγειο κρυφά.

Φτωχέ άγγελε, τραγουδούσε την τραχιά σας νότα:
Πως τίποτε εδώ κάτω δεν είναι βέβαιο,
και πάντοτε μ ΄όση φροντίδα κι αν καλλωπισθεί,
ο ανθρώπινος εγωισμός θα προδοθεί

Πως είναι δύσκολο επάγγελμα να 'σαι ωραία γυναίκα,
Πως είναι συνηθισμένη δουλειά
της τρελλής και ψυχρής χορεύτριας που λιποθυμά
μέσα σε χαμόγελο μηχανικό.

Πως το να οικοδομείς πάνω στις καρδιές ειν ' ανόητο
Όλα ετοιμόροπα, έρωτας κι ομορφιά,
ως τη στιγμή που η Λησμονιά μες στο πανέρι τις πετά
για να τις αποδώσει στην αιωνιότητα!

Αναπόλησα συχνά αυτή τη γόησσα σελήνη
Αυτή τη σιωπή κι αυτή την ατονία,
κι αυτή τη φοβερή ομολογία, ψιθυρισμένη
στο εξομολογητήριο της καρδιάς.

Από "Τα άνθη του κακού"
Charles Baudelaire
Μετάφραση:Δέσπω Καρούσου